Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΦΥΣΗ

Λόγια είναι αυτά; Απόδειξης οΐ σύγχρονοι άνθρωποι. Τι πέτυχαν με τα γράμματα τις επιστήμες και τις θεωρίες τους ή με τα πλούτη τους θησαυρούς και τον τεχνικό πολιτισμό τους; Ένα μεγάλο κενό! Μικροί και μεγάλοι, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθετήσεως, από βορρά μέχρι νότου και από δυσμών μέχρι ανατολών, όλοι οι άνθρωποι φέρουν επάνω τους την αγωνία και το άγχος.
Ή σημερινή γενεά περισσότερο από κάθε άλλη μπορούσε να ζήση ευτυχισμένη• και όμως ζη στιγμές δραματικές. Γιατί; Διότι έφυγε ό «ατμοσφαιρικός αέρας», έφυγε το «άρωμα», έφυγε το «έδαφος», έφυγε ή «ζωή». Δέ' βρίσκει ανάπαυση ό άνθρωπος, αγωνιά, σπαρταρά. Πάρτε το ψάρι, βγάλτε το απ' τη θάλασσα, βάλτε το πάνω σε μια αμμουδιά —ας είναι και χρυσή—, αυτό σπαρταράει. Αν είχε γλώσσα, θα σου έλεγε• Δός μου το νερό, να πέσω μέσ' στη θάλασσα, ν' αναπνεύσω, να ζήσω. Έτσι και ό άνθρωπος.Που ζητεί σήμερα ό άνθρωπος την ανάπαυση και την ασφάλεια; Χτυπάει πολλές πόρτες. Ρίξτε μια ματιά στην κοινωνία, από τις καλύβες των φτωχών μέχρι τα μέγαρα των πλουσίων. Όλοι ζητούν ανάπαυση και ασφάλεια στα χρήματα, στις ανέσεις, στις απολαύσεις, στις γυναίκες, στις διασκεδάσεις, στα σπορ και τον αθλητισμό, στις εκδρομές και τον τουρισμό, στη γνώση και την πολιτική, σε εγκόσμια δηλαδή στηρίγματα. Ή πείρα της ζωής λέει, ότι σε κανένα απ' αυτά δέ' βρίσκουν εκείνο πού ζητούν. Διότι χτυπούν λάθος πόρτα! Ποια είναι ή ασφάλεια του σημερινού άνθρωπου; Καμία ασφάλεια. Ταραχή και ανασφάλεια χαρακτηρίζει τη ζωή.

Το πρόβατο δεν είναι ασφαλισμένο τη νύχτα έξω από το μαντρί, κι ό άνθρωπος είναι ανασφαλής και ανήσυχος έξω από τη Μάνδρα του Χριστού, την αγία αυτή Εκκλησία. Έξω απ' το μαντρί το πρόβατο το τρώει ό λύκος• και έξω από την αγία Ορθοδοξία μας ό άνθρωπος θα πέσει θύμα ληστών, απατεώνων και εκμεταλλευτών, πού ζητούν να τον παρασύρουν και να τον ρίξουν στις χαράδρες της απώλειας και καταστροφής. Το τέλος του κόσμου είναι εκείνο πού είπε ό σοφός Σολομών «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Έκκλ. 1,2).
Συντάκτης επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης
Του αγίου Κωνσταντίνου (Ίωάν. 10,1-9)