Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ Μάιος 1997

Ότι κατά το ύψος του ουρανού από της γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού επί τους φοβούμενους αυτόν. Καθ' όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών. Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τους φοβουμένους αυτόν· ότι αυτός έγνω το πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χους εσμέν. Άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού, ούτως εξανθήσει. Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ, και ουχ υπάρξει, και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού. Αινείτε τον Κύριον εκ της γης, δράκοντες και πάσαι άβυσσοι.
Πυρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεύμα καταιγίδος, τα ποιούντα τον λόγον αυτού.
Τα όρη και πάντες οι βουνοί, ξύλα καρποφόρα και πάσαι κέδροι.
Τα θηρία και πάντα τα κτήνη, ερπετά και πετεινά πτερωτά.
Βασιλείς της γης και πάντες λαοί, άρχοντες και πάντες κριταί γης.
Νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, αινεσάτωσαν το όνομα Κυρίου, ότι υψώθη το όνομα αυτού μόνου.

Ενεπλήσθημεν το πρωί του ελέους σου, Κύριε, και ηγαλλιασάμεθα, και ευφράνθημεν εν πάσαις ταις ημέραις ημών.
Ευφρανθείημεν, ανθ' ων ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ων είδομεν κακά· και ίδε επί τους δούλους σου και επί τα έργα σου, και οδήγησον τους υιούς αυτών.
Και έστω η λαμπρότης Kυρίου του Θεού ημών εφ' ημάς, και τα έργα των χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, και το έργον των χειρών ημών κατεύθυνον.
Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματα σου.
Ευλογητός ει, Άγιε, φώτισόν με τοις δικαιώμασί σου.