ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Μάιος 1997

Τα πάντα παρήγαγες τω σω, Λόγω και τω Πνεύματι, δι' αγαθότητα Κύριε· είτα πεποίηκας, λογικόν με ζώον, ίνα σου το άγιον, δοξάζω παντοδύναμε όνομα, εγώ δε μάλιστα, τοις αισχροίς μου έργοις πάντοτε, ατιμάζω· αλλά φείσαι δέομαι.Γνώθι σου ταλαίπωρε ψυχή, την θείαν ευγένειαν, και την πατρίδα την άφθαρτον, και σπεύδε πάντοτε, αγαθοεργίαις, ταύτην καταλήψεσθαι· μηδέν σε των φθαρτών προσηλώσειε, της άνω μοίρας ει, το δε σώμα γη και φθείρεται· μη νικήση, το χείρον την κρείττονα.
Δεύρο παναθλία μου ψυχή, προς τον υπεράγαθον, θερμοίς τοις δάκρυσι πρόσελθε, τα πεπραγμένα προ της κρίσεως σου, πάντα εξαγόρευσον, και ίλεων τον Κτίστην ταλαίπωρε, σαυτή απέργασαι, και συγχώρησιν εξαίτησαι, πριν την θύραν, κλείση σοι ο Κύριος.

Ασώματοι Άγγελοι Θεού, θρόνω παριστάμενοι, και ταις εκείθεν ελλάμψεσι, καταστραπτόμενοι, και φωτοχυσίαις, αιωνίως λάμποντες, και φώτα χρηματίζοντες δεύτερα, Χριστώ πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταις ψυχαίς ημών, την ειρήνην, και το μέγα έλεος.
Αθάνατοι Άγγελοι ζωήν, όντως την ανώλεθρον, παρά της πρώτης δεξάμενοι, ζωής πανόλβιοι, αϊδίου δόξης, και σεπτοί θεάμονες, σοφίας αϊδίου γεγόνατε, φωτός πληρούμενοι, και λαμπάδες συστρεφόμεναι, αρμοζόντως, επαναδεικνύμενοι.

Ότι το πέλαγος πολύ, των παραπτωμάτων μου Σωτήρ, και δεινώς βεβύθισμαι ταις πλημμελείαις μου, δος μοι χείρα σώσον με, ως τω Πέτρω, ο Θεός, και ελέησόν με.
Στίχ. Προς σε ήρα τους οφθαλμούς μου...
Ότι εννοίαις πονηραίς, και έργοις καταδεδίκασμαι Σωτήρ, λογισμόν μοι δώρησαι, επιστροφής ο Θεός, ίνα κράζω· σώσον με, ευεργέτα αγαθέ και ελέησόν με.

ΣΤΙΧΗΡΑ, ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ, ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ από το Προσευχητάρι του Αγ. Νεκταρίου

ΚΑΡΥΕΣ - Οκτώβριος 1999

Πρωτεύουσα του Αγίου Όρους, τουλάχιστον από τον 10ο αιώνα. Τόπος διαμονής των αντιπροσώπων των 19 εκ των 20 μονών, τα γνωστά Κονάκια. Χώρος που βάζει μιά παρένθεση στην αρχέγονη αγιοτική ζωή της μοναστικής πολιτείας.

Μιά μικρή γεύση κοσμικότητας, αφού εδώ βρίσκονται οι δημόσιες Υπηρεσίες του Α.Ο., τα μικρά εμπορικά, δύο μικρά εστιατόρια και ο κόσμος λαΐκοί και μοναχοί συχνωτίζονται έξω από το μοναστικό περίβολο.

Και εδώ ο χρόνος έχει σταματήσει.Περπατάς σε μιά άλλη εποχή, χρόνια πίσω με έντονο άρωμα και εικόνα.Δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς.

Ι.Μ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Οκτώβριος 1999

Επισκέφθηκε κάποιος από τους Γέροντες τον αββά Αχιλλά και τον είδε να φτύνει αίμα από το στόμα του και τον ρωτάει: «Τι είναι αυτό,πάτερ;» Αποκρίθηκε ο Γέροντας: «Είναι λόγος αδελφού που με λύπησε και αγωνίστηκα να μην το ανακοινώσω. Παρακάλεσα τον Θεό να με απαλλάξει απ’αυτό (Δηλαδή από την θύμηση των λόγων του αδελφού) και έγινε ο λόγος αίμα στο στόμα μου και τον έφτυσα. Έτσι βρήκα την ανάπαυσή μου και λησμόνησα τη λύπη μου ».
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Το Γενέσιον της Θεοτόκου»

Έστειλε κάποτε ο Επιφάνιος, ο επίσκοπος Κύπρου ,μήνυμα στον αββά Ιλαρίωνα και τον παρακαλούσε: «Έλα να δούμε ο ένας τον άλλον ,πριν αποχωρήσουμε από το σώμα». Πράγματι πήγε ο αββάς και χάρηκαν που βρέθηκαν .Την ώρα που έτρωγαν, έφεραν στο τραπέζι πτηνό. Το πήρε ο Επίσκοπος και το πρόσφερε στον αββά Ιλαρίωνα. Του λεέι τότε ο Γέροντας: «Συγχώρεσέ με, από τότε που πήρα το σχήμα δεν έφαγα σφαχτό». Ο Επίσκοπος αποκρίνεται: «Εγώ από τότε που πήρα το σχήμα, δεν άφησα κανέναν να κοιμηθεί έχοντας κάτι εναντίον μου, ούτε εγώ κοιμήθηκα έχοντας κάτι εναντίον κάποιου άλλου». Του λέει τότε ο Γέροντας: «Συγχώρα με ,ο δικός σου τρόπος ζωής είναι ανώτερος απ’τον δικό μου».
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Το Γενέσιον της Θεοτόκου»

Σε απόλυτη αρμονία τα ανθρώπινα δημιουργήματα και Θεία Πλάση-πλήρη αρμονία αισθήσεων και ψυχής.

Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 24-10-1999

«Εξέπεσον ειρηνικής ζωής, εξέπεσον γαλήνης γλυκείας, εξέπεσον δέ και δόξης, της καθαράς εκείνης και ηδίστης μετά του πλησίον συνουσίας, της αλύπου και αδόλου και ανεπιπλήκτου συναστροφής. Ήιδειν γάρ και πρό της πείρας το πολυτάραχον και πολυμέριμνον της καθέδρας ταύτης, mδειν το δυσάρεστον και δυσήνιον του μιγάδος όχλου' την προς αλλήλους έριν, τον φθόνον, τάς στάσεις, τάς επαναστάσεις, την κατά των παρεστηκότων ύβριν, και τον γογγυσμόν, όταν μή τύχωσιν όσων δέονται και όταν μή τυπώνται και σχηματίζωνται καθ’ όν τρόπον ούτοι βούλονται' την υπεροψίαν πάλιν και καταφρόνησιν, επειδάν ελκύσωσι προς την αίτησιν και συγκατασπάσωσι τώ σφετέρω βουλήματι... Ούτως εγώ πανταχόθεν δυστυχής, αφ’ ών ελπίζω της λύπης ευρείν παραψυχήν, εκείθεν επιπλήττομαι' αφ’ ών παράκλησιν και παραμυθίαν, εκείθεν επί τώ αλγήματι προστίθεται άλγημα». Μεγάλος Φώτιος

«Τά φαινόμενα πάντα, δείται σταυρού' της των επ’ αυτοίς κατ’ αίσθησιν ενεργουμένων επεχούσης την σχέσιν έξεως. Τά δέ νοούμενα πάντα χρhζει ταφής' της των επ’ αυτοίς κατά νούν ενεργουμένων ολικής ακινησίας. Τή γάρ σχέσει συναναιρουμένης της περί πάντα φυσικής ενεργείας τε και κινήσεως, ο λόγος μόνος εφ’ εαυτόν υπάρχων, ώσπερ εκ νεκρών εγηγερμένος αναφαίνεται, πάντα κατά περιγραφήν έχων τα εξ αυτού, μηδενός φυσική σχέσει την προς αυτόν οικειότητα το σύνολον έχοντος. Κατά χάριν γάρ, αλλ’ ου κατά φύσιν εστιν η των σωζομένων σωτηρία» Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Αναζητώντας το γαλήνιο, το ταπεινό και αρχέγονο της προαιώνιας λατρείας στον Δημιουργό..

Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ Μάιος 1997

Ότι κατά το ύψος του ουρανού από της γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού επί τους φοβούμενους αυτόν. Καθ' όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών. Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τους φοβουμένους αυτόν· ότι αυτός έγνω το πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χους εσμέν. Άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού, ούτως εξανθήσει. Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ, και ουχ υπάρξει, και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού. Αινείτε τον Κύριον εκ της γης, δράκοντες και πάσαι άβυσσοι.
Πυρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεύμα καταιγίδος, τα ποιούντα τον λόγον αυτού.
Τα όρη και πάντες οι βουνοί, ξύλα καρποφόρα και πάσαι κέδροι.
Τα θηρία και πάντα τα κτήνη, ερπετά και πετεινά πτερωτά.
Βασιλείς της γης και πάντες λαοί, άρχοντες και πάντες κριταί γης.
Νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, αινεσάτωσαν το όνομα Κυρίου, ότι υψώθη το όνομα αυτού μόνου.

Ενεπλήσθημεν το πρωί του ελέους σου, Κύριε, και ηγαλλιασάμεθα, και ευφράνθημεν εν πάσαις ταις ημέραις ημών.
Ευφρανθείημεν, ανθ' ων ημερών εταπείνωσας ημάς, ετών, ων είδομεν κακά· και ίδε επί τους δούλους σου και επί τα έργα σου, και οδήγησον τους υιούς αυτών.
Και έστω η λαμπρότης Kυρίου του Θεού ημών εφ' ημάς, και τα έργα των χειρών ημών κατεύθυνον εφ' ημάς, και το έργον των χειρών ημών κατεύθυνον.
Ευλογητός ει, Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματα σου.
Ευλογητός ει, Άγιε, φώτισόν με τοις δικαιώμασί σου.

ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ Μάιος 1997

Ένεκεν του ονόματός σου υπέμεινά σε, Κύριε, υπέμεινεν η ψυχή μου εις τον λόγον σου, ήλπισεν η ψυχή μου επί τον Κύριον.
Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωίας ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον.
Ότι παρά τω Κυρίω το έλεος και πολλή παρ' αύτω λύτρωσις, και αυτός λυτρώσεται τον Ισραήλ εκ πασών των ανομιών αυτού.Αινείτε τον Κύριον, πάντα τα έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.
Ότι εκραταιώθη το έλεος αυτού εφ' ημάς, και η αλήθεια του Κυρίου μένει εις τον αιώναΦως ιλαρόν αγίας δόξης αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ, ελθόντες επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα, Υιόν, και άγιον Πνεύμα, Θεόν. Άξιόν σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς· διό ο κόσμος σε δοξάζει.΄

Ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού· έθου σκότος, και εγένετο νύξ.
Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε· πάντα εν σοφία εποίησας.Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή· εισάκουσόν μου, Κύριε.

Αναβαίνουσιν όρη και καταβαίνουσι πεδία εις τον τόπον, ον εθεμελίωσας αυτά. Όριον έθου, ο ου παρελεύσονται, ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην. Ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν, ανά μέσον των ορέων διελεύσονται ύδατα. Ποτιούουσι πάντα τα θηρία του αγρού, προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών. Επ' αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει, εκ μέσου των πετρών δώσουσι φωνήν. Ποτίζων όρη εκ των υπερώων αυτού· από καρπού των έργων σου χορτασθήσεται η γη. Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων.