Ένας Γέροντας από τη Βηθανία, που τον έλεγαν Άνθιμο και που με τη σκληρή ασκητική ζωή που έκανε, είχε καταστολίσει μ’ αρετές τη ζωή του, έκτισε κάποιο κελί αντίκρυ από τη σκήτη του αγίου Σάββα, πέραν από την ποταμιά και προς το ανατολικό της μέρος, κι’ έμεινε εκεί τριάντα χρόνια. Στα τελευταία του όμως αρρώστησε και ήτανε κατάκοιτος.
Όταν λοιπόν τον είδε ο μακάριος Σάββας να βασανίζεται έτσι από την αρρώστια κι’ από τα γηρατειά, του είπε, να θελήσει να τον μεταφέρουνε σ’ ένα από τα κελιά του Μοναστηρίου του, για να μπορούν, έτσι, να τον περιποιούνται οι αδελφοί καλύτερα και ευκολότερα.
