Ι.Μ.ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ

Αναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Εκείνος προνοεί για σάς. Μη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Αυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Αυτός γνωρίζει. Εσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Μη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. Να ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.

Οι προσευχές και οι δεήσεις από μόνες τους δεν μάς οδηγούν στην τελειότητα. Στην τελείωση οδηγεί ο Κύριος, που έρχεται και κατοικεί μέσα μας, όταν εμείς εκτελούμε τις εντολές Του. Και μια από τις πρώτες εντολές είναι να γίνεται στη ζωή μας το θέλημα όχι το δικό μας, αλλά του Θεού. Και να γίνεται με την ακρίβεια που γίνεται στον ουρανό από τους αγγέλους. Για να μπορούμε κι εμείς να λέμε: «Κύριε, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ’ όπως Εσύ, «γεννηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανω και επί της γης»». Χωρίς λοιπόν το Χριστό μέσα μας, οι προσευχές και οι δεήσεις οδηγούν στην πλάνη.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Η ΕΡΗΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Πειρασμοί
Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή.

Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι’ αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σάς οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε.

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερ’ από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.
Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση.
Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως

ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΦΥΣΙΣ (στο δρόμο από Μ.Λαύρα προς Αγία Άννα)

«Ιδού σοι το τάλαντον ο Δεσπότης εμπιστεύει, ψυχή μου φοβώ δέξαι το χάρισμα,

δάνεισαι τω δεδωκότι, διάδος πτωχοίς και κτήσαι φίλον τον Κύριον ίνα στης εκ δεξιών αυτού, όταν έλθη εν δόξη και ακούσης μακαρίας φωνής. Είσελθε δούλε,

εις την χαράν του Κυρίου σου. Αυτής αξίωσόν με, Σωτήρ, τον πλανηθέντα, Δια το μέγα σου έλεος.»

I.M.Διονυσίου (Ιούνιος 2009)

Η φιλοπτωχία (Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου)
Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς την υψηλότερη απ’ όλες τις αρετές και να της δώσει το πρωτείο και το βραβείο, όπως ακριβώς δεν είναι εύκολο να βρει μέσα σ’ ένα ολάνθιστο και μοσχοβόλο λιβάδι το πιο ωραίο κι ευωδιαστό λουλούδι, καθώς πότε το ένα και πότε το άλλο του τραβάει την προσοχή και τον προκαλεί να το κόψει πρώτο.[...]
Και αν ο Παύλος, που ακολουθεί κι αυτός το Χριστό, θεωρεί την αγάπη ως την πρώτη και μεγαλύτερη εντολή, ως τη σύνοψη του νόμου και των προφητών, το καλύτερο μέρος της θεωρώ πως είναι η αγάπη στους φτωχούς και, γενικότερα, η ευσπλαχνία και η συμπάθεια στους συνανθρώπους. Γιατί τίποτα άλλο δεν ευχαριστεί τόσο πολύ το Θεό και τίποτα άλλο δεν Του είναι τόσο αγαπητό όσο η ευσπλαχνία. Αυτή, μαζί με την αλήθεια, πηγαίνει μπροστά Του και αυτή και αυτή πρέπει να Του προσφερθεί πριν από την Κρίση. Μα και σε τίποτα άλλο δεν δίνεται ως ανταπόδοση από Εκείνον, που κρίνει με δικαιοσύνη και ζυγίζει με ακρίβεια την ευσπλαχνία, όσο στη φιλανθρωπία.

Σ’ όλους λοιπόν τους φτωχούς και σ’ εκείνους που για οποιανδήποτε λόγο κακοπαθούν, οφείλουμε μα δείχνουμε ευσπλαχνία, σύμφωνα με την εντολή: «Να μετέχετε στη χαρά όσων χαίρονται και στη λύπη όσων λυπούνται» (Ρωμ.12, 15). Και οφείλουμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους, ως άνθρωποι κι εμείς, την εκδήλωση της καλοσύνης μας, όταν τη χρειάζονται, χτυπημένοι από κάποια συμφορά, λ.χ. χηρεία ή ορφάνια ή ξενητιά ή σκληρά αφεντικά ή άδικους άρχοντες ή άσπλαχνους κλέφτες ή δήμευση περιουσίας ή ναυάγιο. Όλοι είναι αξιολύπητοι. Όλοι βλέπουν τα χέρια μας, όπως εμείς βλέπουμε τα χέρια του Θεού.

Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ (ΙΟΥΝΙΟΣ 2009)

Τα πάντα παρήγαγες τω σω, Λόγω και τω Πνεύματι, δι' αγαθότητα Κύριε· είτα πεποίηκας, λογικόν με ζώον, ίνα σου το άγιον, δοξάζω παντοδύναμε όνομα, εγώ δε μάλιστα, τοις αισχροίς μου έργοις πάντοτε, ατιμάζω· αλλά φείσαι δέομαι.

Η κτίσις ηλλοιώθη Λόγε τη σταυρώσει σου, ο ήλιος ακτίνας, συνέστειλε τω φόβω, και ναού το κατατέτασμα εσχίσθη, και πας πιστός σέσωσται· όθεν δοξάζομεν, σου τον άμετρον πλούτον.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (Ιούνιος 2009)

Είπε ο αββάς Ησαϊας: «Τη σιωπή να την αγαπάς περισσότερο από το λόγο, γιατί η σιωπή φέρνει θησαυρό ,ενώ η ομιλία τον διασκορπίζει»

Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Ισίδωρο, τον πρεσβύτερο της Σκήτης: «Γιατί οι δαίμονες σε φοβούνται τόσο πολύ;» Του απαντά ο Γέροντας: «Από την ώρα που έγινα μοναχός προσπαθώ να μην επιτρέπω την οργή να ανέβει στο στόμα μου (Πρβλ.Ψαλμ. 149, 6.)».

ΑΝΘΗ ΣΤΗΝ Ι.Μονή Μεγίστης Λαύρας (Ιούνιος 2009)

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο μακροθυμήσας επί τοις ημών πλημμελήμασι και άχρι της παρούσης ώρας αγαγών ημάς, εν η επί του ζωοποιού ξύλου κρεμάμενος τω ευγνώμονι ληστή την εις τον παράδεισον ωδοποίησας είσοδον και θανάτω τον θάνατον ώλεσας, ιλάσθητι ημίν τοις αμαρτωλούς και αναξίοις δούλοις σου· ημάρτομεν γαρ και ηνομήσαμεν, και ουκ εσμέν άξιοι άραι τα όμματα ημών και βλέψαι εις το ύψος του ουρανού· διότι κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών.

Αλλ' ικετεύομεν την σην ανείκαστον αγαθότητα· φείσαι ημών, Κύριε, κατά το πλήθος του ελέους σου, και σώσον ημάς δια το όνομά σου το άγιον, ότι έξέλιπον εν ματαιότητι αι ημέραι ημών· εξελού ημάς της του αντικειμένου χειρός και άφες ημίν τα αμαρτήματα και νέκρωσον το σαρκικόν ημών φρόνημα, ίνα τον παλαιόν αποθεμένοι άνθρωπον, τον νέον ενδυσώμεθα και σοι ζήσωμεν, τω ημετέρω δεσπότη και κηδεμόνι· και ούτω τοις σοις ακολουθούντες προστάγμασιν, εις την αιώνιον ανάπαυσιν καταντήσωμεν, ένθα πάντων εστί των ευφραινομένων η κατοικία.

Συ γαρ ει η όντως αληθινή ευφροσύνη και αγαλλίασις των αγαπώντων σε, Χριστέ ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΠΕΡΙ ΓΕΛΩΤΟΣ

ΠΕΡΙ ΓΕΛΩΤΟΣ
.... αλλά και ο γέλως πρέπει να αποδιώκεται μακράν αφ΄ημών και μάλιστα αγαπητέ ο βρασματώδης, ο άτακτος, και ηχητικός, όστις πολλάκις εξάγει και δάκρυα ένεκα της πολλής συγκινήσεως των υγρών,και της υπερβολικής διαχύσεως της καρδίας, μετά πολλού κρότου του στόματος και των παρειών. όστις αναγκάζει να δεικνύωσιν οι γελώντες τα ούλα, και τους οδόντας των,καθώς τα δεικνύουσιν οι ίπποι όταν χασμώνται.ο βρασματώδης και άτακτος γέλως, όχι μόνον δάκρυα εξάγει, αλλά πολλάκις και θάνατον προξενεί. όθεν αναγιγνώσκομεν εις τας ιστορίας ότι ο περίφημος εκείνος Ξενοφών απο τον υπερβολικόν γέλωτα στενοχωρούμενος έ σ κ α σ ε νόθεν καλώς παρωμοίασεν ο Σολομών τον γέλωτα των αφρόνων ώς τον ήχον των καιομένων ακανθών. δύο ειδών ανθρώπους έφερεν ο καιρός εις τον κόσμον. τον Δημόκριτον, και τον Ηράκλειτον. ο πρώτος στοχαζόμενος τας μωρίας των ανθρώπων, είχε μεγάλη συμπάθειαν εις τον γέλωτα. ο άλλος στοχαζόμενος τας δυστυχίας των ανθρώπων, είχεν αντιπάθειαν εις τον γέλωτα και συμπάθειαν εις το κλάυσιμον. και άν και οι δύο εξήλθον του μέτρου, κατηγορείται όμως ο πάντοτε γελών Δημόκριτος υπό των ηθικών ως ακρατής και γελοιώδης, επαινείται δε ο Ηράκλειτος εγκρατέστερος και φρονιμότερος.Συγχώρει λοιπόν μόνον να προβαίνει η διάχυσις της καρδία σου έως του μειδιάσματος, καθώς και ο σοφός Σειράχ λέγει "Μωρός εν γέλωτι ανυψοί φωνήν αυτού, ανήρ δε φρόνιμος μόλις ησυχεί μειδιάσει"...δια τούτο και ημείς το μεν γελαστικόν και ηχητικόν, όσο το δυνατόν ας αποδιώκωμεν ώς του αιωνίου κλαυθμού πρόξενον, το δε σοβαρόν και κλαυστικόν άς εναγκαλιζόμεθα ώς του μακαρίου και αιωνίου γέλωτος